Wat als er geen oplossing is voor je probleem?

Hoe kan je omgaan met problemen die niet (op korte termijn) oplosbaar zijn? Zoals rouw, vervelende herinneringen of chronische, fysieke klachten? Hoe kan je deze pijn dragen? In dit artikel leer ik je één van de vele antwoorden: ruimte.

Meer dan problemen

Stel je voor dat je ’s avonds in bed ligt te piekeren over de zinloosheid van het leven, om maar iets te noemen. Je probeert krampachtig het probleem te analyseren en manieren te bedenken hoe je er mee om zou kunnen gaan. Maar stel nu dat we de focus verbreden:

Niet alleen heb je gedachten over zinloosheid, ook lig je in een warm, zacht bed. En je kan misschien wel buiten de vogels horen fluiten of een auto horen langsrijden. Je kan voelen hoe je lichaam in het bed ligt, je positie, je gewicht, aanraking met de dekens en de matras. De geur van je eigen bed.

Dat is er allemaal ook. Je gedachtes over zinloosheid zijn maar één van de vele aspecten van het huidige moment. Dit geldt voor allerlei problemen. Hoewel dit wel zo kan voelen, is nooit het probleem het enige dat er op dat moment is. Door ook aandacht te schenken aan de andere gewaarwordingen kan je ruimte creëren rondom het probleem.

Onze bezige geest

Als we eenmaal beseffen dat er zo veel meer aspecten zijn van het huidige moment, kan het vreemd overkomen dat onze geest zich enkel focust op het enige negatieve, namelijk je probleem. Dat komt doordat onze geest constant problemen wil oplossen, constant de situatie verder wil verbeteren.

Evolutionaire gezien natuurlijk heel handig, maar voor ons levensgeluk vaak een volstrekte ramp. Want we blijven focussen op negatieve zaken, ook als deze niet eens oplosbaar zijn en het denken hierover nog meer pijn veroorzaakt. We blijven hopen dat we een oplossing vinden terwijl onze stemming steeds slechter wordt.

Hoe helpt ruimte?

Als je ruimte hebt gecreëerd door ook aandacht te schenken aan alle andere aspecten van het huidige moment, wordt het probleem op die manier gerelativeerd omdat je het in perspectief plaatst. Je kan het zien als een pauze. Heel even ben je uit de maalstroom van probleem, kan je ademhalen en de situatie rustig overzien. De werkelijkheid is niet meer enkel je probleem, maar jij die ligt te piekeren over dat probleem plus een heleboel andere dingen die niet negatief zijn.

Je kan in de pauze de keuze maken anders met het probleem om te gaan. In plaats van het probleem proberen op te lossen, kan je ook aandacht blijven schenken aan andere gewaarwordingen van het huidige moment. Wie weet denk je de volgende dag weer aan het probleem en vind je het opeens allemaal niet zo erg meer.

Of het probleem nu later nog opgelost kan worden of niet, door ruimte te creëren rondom het probleem drijf je niet meer jezelf in het nauw waar de werkelijkheid wordt gereduceerd tot enkel het probleem.

Dus: Even rustig ademhalen, wat is er nog meer dan mijn probleem?