Twee weken geleden was ik op een festival waar ik ’s nachts mijn tas kwijtraakte. Een man leende me een zaklamp, terwijl hij hem aan me gaf, lachte hij en zei: ‘Maar je weet dat je dingen meestal past terugvindt als je ze hebt losgelaten, hè?’ Dat zal wel, dacht ik. Ik zocht overal minstens drie keer en vond niets. Die nacht droomde ik dat ik onder een kastanjeboom lag, ik zag de groene bladeren afsteken tegen een diepblauwe lucht. Ik hoorde een stem en hoewel ik kon niemand kon zien praten, wist ik dat het het leven zélf was die tegen me zei: ‘Maar ik ben er toch altijd?’. Overal waar ik de volgende dag heen ging bleef ik goed om me heen kijken. Uiteindelijke leende ik een tandenborstel, make-up, zonnebrand en kreeg zelfs nog een handdoek cadeau. Het was weer licht en ik had tijd om te zoeken, maar ik had de tas inmiddels nergens meer voor nodig; alles wat ik nodig had, had ik al geleend of gekregen. Ik liep naar een tentje waar live muziek werd gespeeld en ging daar zitten op een stoel, precies dezelfde stoel als waar ik gisteravond was gaan zitten, besefte ik me toen ik naast me keek en mijn tas op de grond zag liggen.

Eigen interpretatie

Toeval, vriendelijke mensen en een gekke droom. Als je het leven rationeel wil verklaren, kan je een heel eind komen, maar waarom zou je? Het leven wordt er niet mooier van. Hoewel wetenschap heel nuttig kan zijn bij het ontwikkelen van technologie, raad ik je aan niet je hele leven erdoor te laten overheersen.  Zelfs als je gelooft dat de wetenschappelijke visie de enige ware is, kan je er nog steeds voor kiezen je leven niet naar waarheid te interpreteren, maar op een manier die jou gelukkig maakt. Het maakt mij niet uit hoe het de situatie precies in elkaar zat, ik zie er graag de magie van het leven in en ik raad iedereen aan ervoor te kiezen om de magie van leven te herkennen in allerlei situaties waarin je ook toeval, betekenisloosheid of egoïsme had kunnen zien. Je kan er zelf voor kiezen hoe je de werkelijkheid wilt interpreteren.