Iedereen zou natuurlijk wel een engel willen zijn, maar soms gebeuren er dingen of doe je dingen die vlekken creëren op je vleugels. Naast degenen die gekwetst is, kan ook jij veel pijn hebben. Maar wat moet je doen als het gedane onomkeerbaar is?

Niet poetsen

Veel mensen beginnen wild te poetsen op hun vlekken. Ze geven cadeautjes aan hun partner zonder te praten over de misstap, ze zijn extra lief voor de vriend over wie ze geroddeld hebben. ‘Het wordt vanzelf wel weer schoon.’ Niet dus. Deze goede en slechte daden staan volledig los van elkaar. Fouten compenseren met aardig zijn pakt niet het probleem aan, het is slechts het bestrijden van je eigen schuldgevoel en de pijn van de ander: symptoombestrijding dus. Wat moet je dan wel doen? Drie dingen: imperfecties accepteren, eventueel vergeving vragen en dapper blijven.

1. Imperfecties accepteren

Wat moet je dan wel doen? Accepteren dat imperfecties erbij horen en dat die je alleen maar meer mens maken. Want geef toe, wie heeft er nou nog nooit een fout gemaakt? Imperfecties zijn een bijproduct van in leven zijn, het is niet te voorkomen, sterker nog: je gaat in de rest van je leven nog veel meer fouten maken. Je kan nog niet weten wat en hoe, maar dat het gaat gebeuren is zeer waarschijnlijk. En precies datzelfde geldt voor al die andere mensen die op dezelfde wereldbol rondlopen als jij. Mooi hè? Imperfecties zijn menselijk, dus laten we ze gewoon accepteren.

2. Wel of geen vergeving?

Met de gekwetste praten over de fout kan zeker helend werken. Je zou kunnen zeggen dat de vlek die je gemaakt hebt, verdwijnt wanneer de ander je vergeeft. Let wel: een gebeurtenis in het verleden kan nooit ongedaan gemaakt worden, wel kan je de betekenis van het verleden veranderen. En dat is wat je doet in zo’n gesprek: het verleden wordt lichter. Bedenk wel van te voren of de ander hier wel behoefte aan heeft, of je niet net geheelde wonden weer opensnijdt. In dat laatste geval zal je het gesprek met jezelf of met een derde moeten voeren.

3. Blijf dapper

Spijt kan heel ontmoedigend zijn. ‘Ik doe wel niets meer want ik krijg er toch alleen maar spijt van!’ Spijt heb je over het algemeen echter van dingen die je láát en niet van de dingen die je dóét. Wees niet bang om je leven voluit te blijven leven. Zoals Albert Lauer het ooit heel mooi formuleerde: op je hurken zittend moet je altijd corrigeren om in evenwicht te blijven, maar je kan ook gewoon lopen en af en toe vallen, dat is hoe je vooruit komt.

We zijn mensen en we maken fouten. Poets niet, maar accepteer die imperfecties. Als de ander daar ook behoefte aan heeft, kan je om vergeving vragen. En laat je niet ontmoedigen; wees dapper en blijf voluit leven!